در طول سال‌های گذشته بخش خصوصی سعی داشته تا بیش از پیش به بحث صنایع سنگین وارد شود، اما مشکلاتی نظیر نرخ بهره بالا، نبود وام و مواردی از این قبیل باعث شده بخش خصوصی تمایل کمتری به حضور در صنایع سنگین داشته باشد.
بیژن پناهی‌زاده، بازرس خانه صنعت، معدن و تجارت ایران درباره صنایع سنگین به روزنامه گسترش صمت گفت: صنایع سنگین ما در بسیاری از بخش‌ها به صنعتی مادر متصل شده است. به عنوان نمونه درصنایعی مانند فولادی، نورد، ذوب آهن بخشی از صنایع بزرگتری از جمله معدن به شمارمی‌آیند. هرچند تا چند سال پیش از این صنایع مختلف در بدنه دولت به صورت جداگانه ودر قالب ۳ وزارتخانه صنایع سنگین،صنایع و معادن فلزات مدیریت می‌شدند، اما با ادغام این ۳وزارتخانه، بخش خصوصی مجال حضور بیشتری یافت. رییس خانه صنعت،معدن وتجارت خوزستان درباره ورود بخش خصوصی به صنایع سنگین اظهار کرد: بخش خصوصی در طول این سال‌ها فعالیت‌های خود را در زمینه صنایع سنگین افزایش داده و پیرو آن سرمایه‌های بیشتری را به این بخش تخصیص داده است اما بایداین نکته را نیز در نظر گرفت که راه‌اندازی طرح‌های این صنایع هزینه بالایی در بردارد و بخش خصوصی به تنهایی از مدیریت هزینه‌های آن برنمی‌آید. از سوی دیگر اقتصاد ایران هنوز ساختاری دولتی دارد و به همین دلیل نقش دولت در صنایع سنگین پررنگ به نظر می‌رسد.بیژن پناهی‌زاده درباره ساختار صنعت و اقتصاد ایران توضیح داد: در ساختارصنایع دولتی، سود یا زیان مطرح نیست و عمده تمرکز بر میزان تولید و حفظ سهم از بازارهای جهانی گذاشته شده، به همین دلیل حتی در صورت افزایش ضرر و زیان، همچنان خطوط تولیدصنایع دولتی به تولید محصول ادامه می‌دهند، این موضوع زمینه رقابت را برای صنایع خصوصی که نخستین هدف خود را دستیابی به سود بالاتر می‌دانند تا حدودی مشکل ساز
خواهد کرد. عضو ريیس خانه صنعت،معدن وتجارت خوزستان مهم‌ترین چالش صنایع سنگین ایران در راه خصوصی‌سازی را نقدینگی و سرمایه دانست و ادامه داد: درحال‌حاضربیشترین سهم از صنایع سنگین ایران در دست بخش دولتی است و تا وقتی دولت از سرمایه‌گذاران بخش خصوصی حمایت نکند، نمی‌توان امیدی به گسترش فعالیت آنان داشت. علاوه بر این به نظر می‌رسد تنها راهکار در این بخش جذب سرمایه‌گذارخارجی است. در مقایسه با نمونه‌های بین‌المللی می‌توان دید که مهم‌ترین بحث درباره دخصوصی‌سازی صنایع سنگین کشورهای جهان، افزایش اشتغالزایی و صادرات است. در این کشورها سود بهره برای سرمایه‌گذاران بین ۲ تا نیم درصد است، اما در ایران بخش خصوصی با سود تسهیلات ۲۰ درصدی در ایران، نمی‌تواند به بحث صنایع سنگین وارد شود و همچنان نیازمند امکاناتی از جمله وام‌های دولتی و کم شدن نرخ تسهیلات است تا بتواند به این بخش وارد شود. وی با اشاره به فضای پسابرجام و تاثیر آن بر خصوصی‌سازی صنایع سنگین اظهار کرد: تا زمان گشایش ال‌سی و رفع سوئیفت زمان زیادی باقی مانده است و هنوز باوجود نرخ بالای تسهیلات و نبود زیرساخت‌های لازم، سرمایه‌گذار داخلی شهامت حضور درصنایع سنگین را ندارد، پیرو همین موضوع سرمایه‌گذار خارجی نیز ریسک ورود به این صنایع را به خود نمی‌دهد. هرچند باید به این نکته توجه داشت که حضور سرمایه‌گذار خارجی وگسترش خصوصی‌سازی از کانال سرمایه‌گذار خارجی در بلند مدت به نفع صنایع ایران خواهد بود چرا که سود تسهیلات آنان کمتر است و چرخه تولید بهبود می‌یابد.